Z Pamiętnika Zwierzykowa / Wioseczka pod Warszawą - kwiecień / maj 2005

[…]Nooo wreszcie przyjechał.

Zadowolony, w dobrym humorze, ogon mu chodzi od pośladka do pośladka. Enzo Jedna na Milion-syn Valentino Optima Grata-mały cwaniak i rozrabiaka. Po domowemu Enzym. 9 tygodni ,łapska jak u Drachmy, ponad 8 kilo żywej wagi-rozrabia jak pijany zając.

Sika prawie zawsze do swojego kibelka(średnio z rozrzutem metrowym),bardzo interesuje się pracami ogrodniczymi(mój ogród...), jeszcze nie sondował oczka wodnego-ale nic straconego. Dopiero się chłopak rozkręca .

Duże psy są po to, żeby im dokuczać-a jak się buntują i burczą, to trzeba wrzeszczeć w niebogłosy, że krzywdzą. Kot służy do ganiania i łapania za ogon.

Na łóżko jak nie można wejść, to zawsze istnieje opcja obgryzania materaca.

Ogon i uszy w komplecie, pręgusek z białym. Zadbany, kochany, zsocjalizowany- urwis z grubym brzuszkiem. Bardzo bezpośredni, otwarty na nowości, wylewnie cieszący się całym sobą i oczywiście ogonem.[…]

[…]Enzo jest bardzo niegrzecznym bokserkiem- ale takiego urwisa właśnie chcieliśmy . Na razie rozmiar jego swawoli jest wprost proporcjonalny do wieku-często jest tak, że oczka chcą jeszcze rozrabiać, ale nóżki już nie maja siły . Oj,takiego malca to jeszcze nie miałam.

Wszędzie go pełno a chwile Enzymkowego snu to prawdziwe błogosławieństwo dla wszystkich -psów i ludzi. Właśnie śpi po nocnym buszowaniu-a i we śnie gdzieś biega na tych swoich wielgaśnych łapskach. […]

[...]Enzymek dopiero się rozkręca.
Bestia jest pojętna i zaczyna kombinować-jak nie pozwalam zjadać sofy od frontu,to włazi pod spód i tam ją zżera. Fajną zabawą jest zrobienie siusiu i kupki w przedpokoju-to robi grzeczny Enzymek -a niegrzeczny zaraz dostaje głupawki, porywa gazety z wkładem i ucieka w te pędy do pokoju. Często wkład wypada.... Jak pańcia czegoś zabrania-to cap ją za kostki, znienacka.
Nic konkretnego jeszcze nie pożarł-ale poluje na buty, dywany, żarcie w lodówce, śmieci pod szafką, kocie guano w kuwecie, ptasie ziarno z karmnika, nogawki domowników oraz ich nosy, uszy, szyje, włosy i ręce, łapie kota, lubi Gwiezdne Wojny i morduje odkurzacz-o mopie nie wspomnę. A to dopiero 5 dzień Enzusia u nas...
Bardzo interesują go kable od internetu, zawartość poduszek oraz tajemnicze czeluście nazywane szafami.
Rozdarty jest jak przekupa na jarmarku.

Z Drachmy robi sobie jaja-wskakuje na nią, szarpią się za fafle-od razu wyczuł bestia, że to słabsza charakterem suka i muszę go nie raz upominać, narażając się na obraźliwe pyskowanie. Nuśkę raczej omija-dostał od niej surowe upomnienie, już nie zaczepia-ale przekotłowała go mocno.
Picassa szanuje-to widać. Chodzi za nim krok w krok, zamiata ogonkiem, przymila się.
Pisiek bardzo mi pomaga-wczoraj przy odkurzaczu mały trochę się spłoszył-to znaczy nie zamordował machiny od razu tylko gapił się zdziwiony. Picasso zaraz rozpoczął zabawę z nim przy włączonym odkurzaczu-takie tam przewalanki, szarpania się za gardło i mordowanie -pokazał małemu, że wszystko OK, nie ma co pękać. Pilnuje też Enzymka, jak ten zaczyna zabawy z Drachmą-jak decyduje, że już dosyć i mały może zaraz dostać upomnienie, staje między nimi, rozdziela towarzystwo.
Podobnie pilnuje kota-żeby nie syczał i nie machnął Enzymka .
Picasso jest niesamowity-tak wspaniałego przyjaciela trudno sobie nawet wyobrazić-a mieć go przy sobie to wielkie szczęście.[…]

[…]Enzuś pięknie rośnie-ma w kłębie całe 41cm i waży 9,5kg -to parametry Enzusia w wieku 10,5 tygodnia .Czyli goni wujka Picassa .

Robi się troszkę stateczniejszy i grzeczniejszy.
Biega wkoło domu na krótkich nóżkach ,męczy Piśka i Drachmę, robi wspaniałe podkopy-standardowe inżynierskie sprawdzanie fundamentów-czy aby wytrzymają .
Jest bardzo pomocny przy pracach ogrodniczych-coś pomiędzy sekatorem a inteligentnym ogrodnikiem-chociaż nie zawsze ma wyczucie, który badyl rośnie a który już nie...

Bardzo lubi podlewać roślinki i bebrać się w ziemi-dzisiaj przeżył pierwszy deszcz .
Były wspaniałe wskoki do błota.
No i mamy za sobą pierwszą lekcję żebrania przy stole-zdaną na 5+ - ciotki i wujkowie dają małemu dobry, budujący przykład współistnienia rodzaju ludzkiego i psiego oparty o wzajemne relacje przy stole .
Jak wszystkie dzieci lubi bawić się zapałkami ale jest troszkę szybszy niż standardowe dziecko i trudno go dorwać jak coś ukradnie.
A poza tym rośnie i mądrzeje.
Widocznie każdy z nas inaczej poznaje świat.[…]

[…]Enzymek jest prawdziwym potworkiem-ten słodziutki wygląd to tylko przykrywka.
Dzisiaj w nocy pożarł zasilacz do kompa i próbował hakować w Internecie.

O jedzeniu już nie wspomnę, bo to wstyd,że taki stary wyjadacz jak ciotka Sylwia daje się nabierać na te słodkie minki wiecznie głodnego Enzyma. Zaczynaliśmy od Royala ale wiecie, jak to jest-trzeba troszkę dosmaczać żarełko, żeby więcej wchodziło...
Później bez dosmaczacza ani rusz-następnie dosmaczacza coraz więcej i w rezultacie tego Royal zginął w dosmaczaczu…
No i Royal beeeee- chociaż w sumie to chyba maluch przechwytuje moje myśli, bo ja sama owszem, bardzo szanuję gotowe żarełko, ale jak osobiście uszykuję, to wiem z czego i co daję. I Enzymek podstępnie to wykorzystał-w rezultacie pożera teraz Gerbery i Hippy z duszonym mięskiem a Royala nawet nie zaszczyca uwagą...
Co oczywiście mu bardzo służy a pani doktor jest zachwycona rozwojem smarkacza-bo już etap dziwienia się i pukania w głowę mamy dawno za sobą.
Tak jakbym tego samego nie przerabiała przy poprzednich psach.
Słabości ludzkie... […]